JIM BEAM DEVIL’S CUT: EEN DUIVELSE VERLEIDING. Houtlagering speelt bij distillaten een heel belangrijke rol voor de smaakvorming, de structuur en de kleur. Heel veel distillaten worden dan ook vaak jarenlang in deze vaten gerijpt.
Denk bijvoorbeeld aan cognac, whisk(e)y en ’n aantal jenevers. De vaten die worden gebruikt kunnen sterk verschillen in afkomst en grootte, maar er wordt altijd eikenhout gebruikt. Dranken hebben ook zo hun voorkeur voor de vaten waar ze in moeten rijpen.
Cognac rijpt toch het mooist in eikenhout dat afkomstig is uit midden Frankrijk, bourbons en Amerikaanse en Canadese whiskey’s liggen graag in vaten die zijn gemaakt van Amerikaans eiken. Schotse en Ierse whisky’s hebben graag vaten waar al drank in gelegen heeft bijvoorbeeld bourbon, sherry of port.
Eikenhout heeft precies de juiste poreusheid voor het lageren. De vloeistof dringt tot ongeveer de helft in het hout. De alcohol gaat er deels door waarna het verdampt. Dit is het “engelendeel” of zoals de Fransen liefkozend zeggen “part des agnes” en in de Engelstalige landen wordt het “angel’s share” genoemd.
Gemiddeld genomen verdampt er in Europa 2 a 3% per jaar van het vat. In Amerika kan dat, vanwege het klimaat, zelfs 6 a 7% zijn. Sterker nog. hier kan hetzelve zo zijn dat het alcoholpercentage stijgt tijdens de rijping. Zo zie je maar dat de rijping van gedistilleerde dranken met veel mysteries is omhuld en dat maakt het ook zo bijzonder spannend. Het deel wat in het hout blijft zitten wordt stroperig en heel aromatisch en geeft veel smaak af aan het distillaat. Dus ook gebruikte vaten zijn heel kostbaar.
De Truc van de Jim Beam Devil’s Cut
Jim Beam de producent van prachtige bourbons heb ik het afgelopen jaar al twee keer geprezen voor hun mooie producten ( klik hier voor de eerste en klik hier de tweede) en dat ga ik nu voor de derde keer doen, maar nu voor hun Devil’s Cut.
De mensen van Jim Beam moeten ’n keer hebben bedacht dat het doodzonde is om het bourbonextract, dat prachtige en heel rijke smaken heeft, in het hout te laten zitten en er verder niets mee te doen. Het “angel’s share” is niet te gebruiken omdat het verdampt. Maar het extract in de duigen is zuiver en smaakvol.
En zo hebben zij een manier gevonden om dit extract uit het hout te halen en hebben het de toepasselijke naam Devil’s Cut gegeven. Deze “vloeibare pasta” wordt vermengd met zes jaar oude bourbon en krijgt nog ruim de gelegenheid om met elkaar te huwen. Daarna wordt het op 45% gebotteld.
Proefnotitie Jim Beam Devil’s Cut
-Kleur: het goud van een late middag zon.
-Neus: eik, kaneel, nootmuskaat en kruiden, vanille en karamel.
-Smaak: Strelend zacht en vol met prachtige intense aroma’s van eikenhout, kaneel, vanille en karamel.
-Afdronk: heerlijk lang en lekker pittig met de smaken van kruiden.
Bourbon is de drank die vaak in de Blues wordt bezongen en niet altijd positief. Onder andere in de liedjes van Eilen Jewell komt bourbon nog al eens als een troostrijk duiveltje naar voren en ook C.W. Stoneking kan op ludieke wijze de drank bezingen.
En dit is nu echt spekkie voor mijn bekkie. Ik ga er nu eens lekker onderuit met de zon in mijn gezicht en laat via de koptelefoon de “helse” blues mijn oren binnen komen en houd een glas heerlijke Jim Beam Devil’s Cut binnen handbereik.
Proost!!
Geschreven door Jos Huffmeijer, Le Nez Promotion.
