Deze game is een speciaal gevalletje. Het is een volledige Remake van de game uit 1999 en dit is gedaan door Appeal. Ikzelf heb nooit het originele deel gespeeld, dus ik kwam er zonder vergelijking in tussen de remake en het origineel. Outcast is een third person shooter in een ‘open’ wereld. Het landschap is behoorlijk groot, maar het heeft wel zijn limieten. Als je te ver buiten de map wilt lopen, ga je vanzelf dood en kan je weer respawnen op het laatste save punt. Het is een Single Player game, dus je verliest eigenlijk niets behalve wat tijd.
Een intro die wat dieptegang mist
Zodra je het spel opstart kom je terecht in een soort van film achtige scène met goede en ook een spannend muziekje op de achtergrond. Al snel word dat fijne gevoel van je afgenomen door cut-scènes met jou erin als hoofdrol speler, Cutter Slade. In deze reeks aan scènes zie je beeld, je hoort de tekst die ze spreken, maar er is geen beweging te vinden in de gezichten van de characters die praten. Geen monden die met de tekst mee gaan en ook geen ogen die knipperen of iets. Ik vind dit heel jammer, dat ze er naar mijn idee niet veel aandacht aan hebben besteed, aangezien je van een best wel spannend voorstukje hierin gegooid wordt.
Zodra je klaar bent met de filmpjes kom je in het spel terecht, waar je een oneindigheid aan informatie over je heen krijgt en eerlijk gezegd was mijn aandacht al een beetje verdwenen. Ook door het feit dat ik niet echt een idee had wat nu echt de bedoeling was. De animaties in de gezichten van de NPC’s waar je mee praat is nu niet echt van 2017. De stemmen van de verschillende personages waren ook niet echt aantrekkelijk om naar te luisteren, soms zelfs vervelend en moest ik wel de ondertitels lezen om te begrijpen wat er gezegd werd.
De game mechanics
Na de introductie kom je in een klein landschap waar je je tutorials door moet brengen. Ik was van mijzelf al een beetje in de rondte gaan lopen en heb verschillende dingen gedaan voordat ik naar het tutorial mannetje was gegaan. Ik had al 3/4 van mijn tutorial gedaan, voordat ik ook maar met iemand heb gepraat die het mij wilde laten doen. Vind ik opzich wel jammer dat dat zo gaat, maar aan de andere kant scheelde het ook weer tijd aangezien je het niet nog eens hoeft te doen. De animaties van Cutter zijn voor mijn gevoel ook een beetje sloom. Het spel heeft soms naar mijn gevoel iets teveel tijd nodig om na te denken wat het moet doen als je bijvoorbeeld wilt bukken. Ook met schieten in een gevecht was ik erg blij dat ik aim-assist aan had staan. Voor mij was het aardig lastig om te mikken met het hand pistooltje wat je in het begin krijgt. Daarnaast heb ik ook geen idee hoeveel HP de vijand nog over heeft, dus ik blijf maar op ze schieten tot er een ‘Doodshoofdje’ boven hun hoofd komt te staan.
Van 1999 naar 2017
Verder vind ik het wel een hele verbetering van hoe het spel was in 1999. Ik heb dit toch even opgezocht op Youtube hoe het er in die tijd uitzag en zoals je mag verwachten is het een hele verbetering. Lijkt mij vrij logisch, maar toch heb ik het idee dat ze er wat meer aan hebben kunnen doen. De omgeving ziet er wel mooi uit en de muziek die je op de achtergrond erbij krijgt is ook wel fijn om naar te luisteren.
Ik had graag gezien dat er iets meer werk in gegaan was. Ze hebben op een aantal punten veel kunnen verbeteren, zoals de gezichtsuitdrukkingen, aangezien bijna alle NPC’s op elkaar lijken. De controls zijn een beetje traag en daar moet je best wel aan wennen. Dit is niet echt een game voor mij, maar misschien zijn er liefhebbers van het origineel die er een heel andere mening over hebben.
