Iedereen heeft een gekke afwijking… Column Pascal Meulenbelt

Het voorjaar staat voor velen in teken van de eerste zonnestralen, het boeken van de zomervakantie, de tijd een uur verzetten en de bloemetjes buiten zetten. Maar voor mij staat het voorjaar in het teken van totaal iets anders. Het voorjaar betekent een nieuw seizoen. Een nieuw wielerseizoen. Nieuwe klassiekers en nieuwe grote rondes. Mijn vriendin heeft het zwaar deze periode. Mocht er geen wielrennen op televisie zijn dan probeer ik zelf op de fiets te zitten. Op een zondag winkelen of naar familie? Nee hoor, op een zondag kijken we de Ronde van Vlaanderen of Paris-Roubaix.

Iedereen heeft zo zijn eigenaardigheden en vaste rituelen. Een vorm van autisme hebben we allemaal, althans dat is mijn mening. Ik vind het bijvoorbeeld belangrijk om geen seconde te missen van deze koersen. Stel je voor dat de beslissende demarrage plaatsvindt als ik de konijnen eten aan het geven ben? Nee, dat laat ik niet gebeuren. Als je denkt dat ik gewoon voor de televisie zit te kijken dan heb je het mis. En niet een klein beetje mis, je zit er nog meer naast dan de penalty van Clarence Seedorf. De volume van de televisie moet op 8 staan, de zender op 51 (Eén, Sporza), de koffie binnen handbereik en geen gezeur en gezanik om mij heen. Je vraagt je vast af waarom ik, als Nederlander, wielrennen kijk op de Belg? Zij hebben passie voor deze sport, zij weten er, zo goed als, alles van. Kijk je wielrennen op Nederland 1 dan hoor je de commentatoren bij een demarrage 10 verschillende namen noemen behalve de naam van de ontsnapper. Voor mij, als wannabe kenner, is dit echt een dooddoener. Als er renner in de regenboogtrui ontsnapt en de commentatoren zeggen nog net niet dat het Ullrich, Zabel en Freire is, dan ben ik af. Er is maar 1 wereldkampioen en die moet je weten. De excentrieke Peter Sagan is op dit moment de drager van de regenboogtrui.

Nu we het er toch over hebben, Peter Sagan. Wat een man, deze man is de George Clooney van het wielrennen. Geen wedstrijd is hetzelfde wanneer ‘de Hulk’  mee doet. Deze renner geeft nog meer kleur aan deze fantastische sport. Zelfs de rondemissen zijn niet veilig wanneer hij alweer op het podium staat:

Vandaag staat Paris-Roubaix op de planning. Een koers waarbij de modder in de rondte moet vliegen, waarbij de Vlamingen voor warm lopen. Maar waarbij wij, De Nederlanders, aan het einde van de dag kunnen juichen. Kunnen juichen omdat Lars Boom als eerste met twee handen over de streep komt. Lars, Gefeliciteerd!