Het starten van de blog B4men.nl is iets waar ik heel erg lang over heb moeten nadenken. Waarom? Ik ben namelijk zo dyslectisch als een deur! Ik heb niet een milde vorm van dyslexie maar ik heb echt heel erg veel last van mijn dyslexie. Dat maakt het schrijven voor mij best tot een uitdaging en al helemaal niet iets wat ik met plezier iedere dag zou gaan doen. Toch wel dus! Inmiddels bestaat B4men alweer 5 jaar en ben ik, al zeg ik het zelf, enorm vooruit gegaan in het schrijven. Ik ben iemand die vind dat je een handicap niet uit de weg moet gaan en dat wanneer je iets leuk vindt, je moet zoeken naar een oplossing om er dan mee om te gaan. Geen last van mijn dyslexie, echt wel! Marie-Louise kijkt vaak de teksten voor mij na (wat moet ik toch zonder haar) en dat is maar goed ook. Het gebeurt weleens dat er door de drukte een artikel word gepubliceerd wat nog nagekeken moest worden, gelijk heb ik dan een aantal berichtjes van mensen die mij erop wijzen dat er wel heel veel spelfouten in mijn tekst staan. Deze berichtjes vind ik echt niet erg!!! Wel zou ik het jammer vinden als mensen onze blog niet meer willen lezen omdat er spelfouten in staan. Marie-Louise heeft dan wel geen dyslexie, ze heeft ook geen journalistieke achtergrond. Voor haar is het soms net zo moeilijk als voor mij. Twijfels of bepaalde woorden met een d, een t of misschien zelfs wel met een dt zijn. Wij prediken dan ook echt niet dat onze teksten keurig geschreven Nederlands zijn. Ik denk ook niet dat onder onze lezers allemaal docenten zitten die Nederlandse les geven op een middelbare school. Waarschijnlijk ziet het grootste gedeelte van onze lezers zelf niet als er een foutje tussen staat, omdat ze zelf ook niet precies zouden weten of het woord met een d, een t of een dt is. Ik geef het niet graag toe, maar de mensen die mij vroeger probeerden wijs te maken dat trainen mijn dyslexie zou verbeteren, hebben gelijk gehad. Waarom mij dit moeite kost om hardop uit te spreken? Ik was toen en nog steeds, een tikje eigenwijs en dacht dat ik zelf allemaal wel kon.

Wat ik met het bloggen wil bereiken

Ik wil jullie graag laten weten dat ik dyslectisch ben en dat ik mij hierdoor nooit zal laten weerhouden om iets te doen wat ik leuk vind. Ook is het een soort excuus aan jullie voor de fouten die soms in de teksten zullen staan. Ik zou het geweldig vinden als jullie het geduld willen opbrengen om over deze spelfouten te lezen en mij (ons) het niet te zwaar aanrekenen. Ook wil ik hiermee duidelijk maken, dat als je een bepaalde handicap hebt, je je nooit hierdoor moeten laten tegenhouden om iets te doen wat je heel erg graag wilt doen. Probeer het en wie weet sta jij ook verbaasd over wat je allemaal kan bereiken!

Bedankt namens een dyslectische bloggende barbier!